میدان نقش جهان

میدان نقش جهان

میدان نقش دنیا عرصه بزرگ مستطیل شکلی در شهر اصفهان کشور ایران است که به‌ وسیلهٔ بناهایی از دورهٔ صفوی محصور شده‌ است . عرصه نقش دنیا به حالت امروزین در زمان سلطنت سلطان عباس صفوی پایه‌گذاری شده است . بناهای تاریخی جان دار در عرصه نقش عالم مشتمل بر کاخ خوب قاپو , مسجد امام , مسجد روضه خوان لطف الله و سردر قیصریه است . علاوه بر این بناها دویست حجره دو طبقه پیرامون عرصه واقع شده است که عموماً مقام عرضهٔ صنعت های دستی اصفهان میباشند .

در قیاس با میدان کنکورد پاریس , میدان نقش دنیا از دیدگاه تاریخی برتری داراست و بعداز میدان تیان آنکمن در پکن دومین میدان بزرگ دنیا به شمار می رود . این میدان با مقدار ها و هماهنگی که در ساخت و ساز آن شکل گرفته است در طی سده ها شگفتی اروپاییان را بر انگیخته است .
عرصه نقش عالم در مورخ ۸ بهمن ۱۳۱۳ به شماره ۱۰۲ در فهرست اثر ها ملی کشور‌ایران ثبت شد و در اردیبهشت ماه ۱۳۵۸ به شماره ۱۱۵ جزو اولیه اثرها اهل ایران بود که بعنوان به جا مانده جهانی یونسکو هم به ثبت جهانی رسید .
این عرصه بعد از ساخت عرصه فرمان روا اسم گرفت . در طول ثبت با همین اسم در فهرست ارثیه جهانی ثبت شد و اینک در‌این فهرست با اسم عرصه امام ثبت شده‌ است .

 

تنگ بی بی سیدان سمیرم

تنگ بی بی سیدان سمیرم
در شهرستان سمیرم رودخانه و آبشاری قشنگ به اسم بی ‌بی سیدان موجود هست . آب رودخانه زلال است و مناظر جذاب و دیده نوازی در نزدیکی چشمه ‌ها و رودخانه خلق و خوی شده‌است .

آبشار بی ‌بی سیدان هم در روستایی به همین اسم و در کنار «تنگ نازی» , در کنار رودخانه سمیرم جای دارد . این آبشار در انتهای شهرستان سمیرم و در جایی که به یاسوج متصل می‌ شود , قرار گرفته است . آبشار بی بی سیدان در فصل گرما گردشگران بیشتری را جذب می‌ نماید . آب ولرم آبشار و رودخانه در فصل‌تابستان , محل قابل قبولی برای آب تنی و شنا است که در قسمت‌ های کم ‌عمق رودخانه میتوانید آب ‌تنی فرمایید .

 

درازه رود از جاذبه‌ های دیگر این ناحیه است . تماشای چشم انداز درازه رود از بالای تپه‌ های مشرف به آن دوچندان خوشگل و تماشایی است . شیب را که پشت راز بگذارید می ‌توانید به کنار رود برسید . پیاده‌ روی در کنار رود و تماشای چشمه‌ هایی که به آن می‌ ریزند از دیدنی‌ های این هجرت یاد انگیز است .

فضای سبز وحشی انگور , انجیر , تمشک , بنه و دیگر گیاهان دارویی در لبه این رود , زیبایی این مسیر را دو چندان نموده است . صدای دلنشین رود و وقار پیاده‌ روی در کنار درازه‌ رود فراموش نشدنی است . جذابیت این هجرت , جنبش در مسیر رودخانه است و تماشای گاه به گاه حوضچه ‌های آب و آبشارک هایی که می توان تحت آنان دوش گرفت از لذت های این هجرت است . این آبشارک ‌ها با برگ ‌های ریز و درشت سرسبزی که کنارشان روییده , مناظر فوق العاده زیبایی را رقم زده است .

نکته مهم این آبشار دره ای است که می توان از آن به چشمه ناز ونک رسید و در زمان مسیر فضای سبز بکر را هم بازدید کرد .

در محدودۀ ونک بیشتر از یکصد چشمۀ کوچک و بزرگ سرازیر است که در خشکسالی‌ ها تعداد متعددی از آن‌ها خشک یا این که به کلی کم آب می ‌شوند . چشمه ناز ونک ناحیه ای تقریباً کوهستانی و جزو رشته‌‌ کوه‌ های زاگرس است , همینطور این حیطه از بخشها سردسیر و پرآب محسوب می‌ شود که سرشاخه‌ های رودخانه کارون در‌این حوزه جای دارد که ماربر , ونک , شمس آباد و حنا از رودخانه ‌های پر اسم و رسم حوزه‌ می‌باشند که کلیه یکجا به رود فرسان ملحق شده و در غایت به کارون می‌ ریزند .

از نگاه پوشش گیاهی دارنده بیشتراز یک‌ هزار جور گیاهی در‌این حیطه موجود هست و یکی قشنگ ترین و بکرترین تفرجگاه ‌های شهرستان سمیرم و شهر ونک چشمه بزرگ ۹۶ اینچی ناز ونک است .

مناظر ونک را می ‌توان از مرکزها مثال توریسم به شمار آورد . ادله آن وجود هوای مضاعف مطبوع در بهار , فصل‌تابستان , فصل زمستان و فصل پاییز بیاد ماندنی است , طبیعتی که بدور از دود و دم و ساختمان های بلند شهرهای بزرگ , با مناظری کم مثل روح آدم را تلطیف می ‌نماید .

 

از دلائل دیگر دلفریبی ونک , طول مطلوب این حیطه از مرحله دریا و کوه‌ ها و چشمه‌ های مالامال آب و مختلف آن است .

چشمه ناز ونک که از گیرایی ‌های توریسم شهرستان سمیرم است در مسافت ۱۷۵ کیلومتری جنوب استان و۳۳ کیلومتری جنوب غربی شهرستان سمیرم واقع شده‌است .

این نگین باارزش و گوهر ناب در شش کیلومتری جنوب غربی شهر ونک با جاده ای خاکی جای دارد که با جلوه ای مختص کمر کوه دو هزار متری را به دو نصفه معادل تقسیم می ‌کند .

این چشمه از ارتفاعات کوه دالان که وسیع ترین قله آن دارنده ارتفاع۳۴۹۲ متری است , در شهر ونک رمز چشمه می ‌گیرد و با پیوستن به رود منزل شمس آباد چشم انداز بکر و بی بدیعی را اخلاق می نماید .

گونه های گیاهان دارویی از خصوصیت ‌های پوشش گیاهی کوه دالان می‌باشد , وجود خرس هایی در حیطه هم نشان از بکر بودن حوزه‌ است . خرس , سنجاب , گرگ و گراز از حیات وحش این حوزه‌ بشمار می ‌آیند .

زیبایی‌ های دست نخورده چشمه ناز , تنگ آبادی , تنگ دالان و حیطه شمس آباد , کوه‌ های رمز به فلک کشیده همراه با باغ‌ ها و جنگل‌ های انبوه , حوزه‌ توریستی و ارگانیک کم نظیری خلق و خوی نموده است .

وقتی که به حوزه‌ ونک رسیدید , از صخره ها , زمین‌ های مزروعی و باغ‌ ها که بگذرید ناحیه را پوشیده از گیاهان وحشی از جمله بوته و درخت خواهید یافت .

در بهاران شکوفه ‌ها و گل‌ ها در‌این سفره گسترده است و نعمت الهی هر چه بیشتر جلوه گر است .

سفارش ها :
برای عبور از رودخانه حتما وسایل خویش را طوری بپیچید که آب در آن ها رخنه نکند , برای این ‌کار از کیسه‌ های پلاستیکی به کار گیری فرمائید . کفش مطلوب به همراه داشته ‌باشید تا بتوانید از در بین آب به راحتی بگذرید .

مسیر دسترسی
جهت رسیدن به بی بی سیدان تقریبا ۴۰ کیلومتر که از سمیرم بیرون میشوید سمت یاسوج یک فرعی در سمت چپ جاده میباشد که با تابلوی بی بی سیدان شمارا سمت روستای تنگ کم آب و بی بی سیدان راهنمایی میکند . بعداز ۶ الی ۷ کیلومتر طی مسیر , سمت چپ جاده وارد جاده خاکی میشوید و پس از ۲ کیلومتر طی مسیر خاکی و گذر از گلشن های سیب به مکانی جهت بوستان خویش رو میرسید از اینجا به سپس را باید حدود ۱۰ الی ۱۵ دقیقه پیاده روی انجام دهید تا به زیبایی های بی بی سیدان برسید .

روستای ابیانه نطنز

روستای ابیانه نطنز
ابیانه روستایی در دل بیابان در مسافت 35 کیلومتری اتوبان کاشان اصفهان در کوهپایه کرکس , روستایی دیرین با چهرهای گلگون با ساختمانهای گلی تعدادی طبقه اخرایی رنگ , با کوچه های تودرتوی بی پایان , با خرقه های محلی زنان و مردان , بناهای تاریخی متعدد , دربهای منبت کاری شده و پنجره هایی با گونه های هندسی خوشگل ست .
طول ابیانه از مرحله دریا ۲۲۲۲ متر میباشد . ابیانه با آب و هوای معتدل , دارنده شرایط ارگانیک مساعدی است .
عمر این ده و وجود برخی آداب و رسوم کهن در بین مردم آن سبب ساز شده که برخی تیتر کنند اهالی این قریه هنوز به برخی آداب و رسوم و اعتقادات گذشته از اسلام و دین زرتشت پای بند میباشند . گویش محلی ابیانه را پهلوی اشکانی تیتر می نمایند .

 

 

 

وجه تسمیه : در لهجه محلی به ابیانه «ویونا» می گویند . «وی» به معنای بید و «ویانه»به معنای بیدستان است ( ابیانه در پیشین بیدستان بوده است ) به اظهار برخی «ویانه»در ارتفاع زمان به «اویانه»و«ابیانه»تحریف شده‌است . ابیانه ای وقتی بخواهد بگوید «ابیانه ای هستم» میگوید «ویونجیما : ماویون جی هستیم» .

اسم دیرین : بیدستان

جمعیت : مبتنی بر سرشماری راءس آمار جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۰ , جمعیت آن ۲۹۴ نفر ( ۱۷۳خانوار ) بوده‌ است .

گویش محلی : گویش مردمان ابیانه از زبان‌ های اهل ایران شمال غربی است که اما در حین زمان مبتلا تغییر‌و تحول و تحولات متعددی شده و اکنون صرفا تعداد یه خرده از واژه‌ های اصیل پهلوی در لهجه آن‌ها شنیده می‌ شود .

تقسیمات کشوری : ابیانه در دهستان برزرود از توابع شهرستان نطنز در استان اصفهان قراردارد .

وضعیت جغرافیایی : این قریه در ۴۰ کیلومتری شمال غربی نطنز , در دامنهٔ کوه کرکس واقع شده‌است .

 

 

حالت آب و هوای و اقلیمی : ابیانه بطور کل دارنده آب و هوایی معتدل که اقلیم دره ابیانه , ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای است . مبنی بر مطالعات انجام گرفته , میانگین بیشترین دما به ماه تیر و میانگین کمترین دما به ماه دی اختصاص دارااست . در این حیطه , از آخرها دی ماه به تدریج از برودت هوا کاسته می شود ولی به محض رسیدن فصل بهار , گرما به شدت افزایش پیدا می کند . از آخرها تیرماه نیز به تدریج از میزان دما کاسته می شود ; بدین ترتیب در هر سال دو عصر معلوم افزایش و کاهش دما بازدید می گردد . در این ناحیه اساساً بارندگی در زمستان انجام می گیرد و اکثر وقت ها به صورت ریزش برف است . بر روی دامنه کوههای مرتفع , برف تا بهار نیز تداوم می آورد ولی در فصل‌تابستان هیچ بارشی صورت نمی گیرد . میانگین رطوبت نسبی در حوزه‌ 46 درصد است که حداکثر آن در دی ماه ( 67 درصد ) و دست‌کم آن در تیرماه ( 30درصد ) برآورد شده‌است . اهالی ابیانه گرمای شدید در زمان سال را در تیرماه و اوایل مردادماه تجربه می کنند .

مساحت : بافت تاریخی این ده به ارتفاع 900 متر و پهنا سه متر می باشد .

طول از تراز دریا : ۲۲۲۲ متر

پیشینه تاریخی ده : متن و اثری که عمر زمانی ابیانه را دقیقاً مشخص کند در دست نیست ; ولی عمر هزار و پانصد ساله را برای آن تخمین می زنند و آن را از کهن ترین زیستگاه های انسانی در حاشیه دشت کویر ایران می دانند . اثر ها و بناهای تاریخی که در ابیانه موجود هست مرتبط با زمان های ساسانی , سلجوقی , صفوی و قاجار است . این اثر ها نشان دهنده عمر تاریخی این زیست گاه انسانی است .
برخی از اهالی ابیانه براین باوراند که ابیانه در حین مادها به‌وجود آمده است و ابیانه ایها از نژاد آریایی میباشند . آن‌ها تیتر می کنند که لهجه یزدی ها به لهجه ما نزدیک خیس است و نژاد و گویش ما یزدی و زرتشتی است , همچنین بر این باورند که هنوز برخی از آداب و رسوم و عادات زرتشتی کمابیش اجرا می گردد . به گفته یکی از اهالی , ابیانه ایها از حیطه بختیاری به آنجا آمده اند و وجود تشابهاتی در پوشاک مردمان این دو ناحیه به ویژه تشابه شلوار گشاد مردان بختیاری با مردان ابیانه ای را دلیلی بر این ادعای خویش می داند . دیگری نیز تیتر می کند که طایفه خانقاهی ها که یکی از طوایف بزرگ ابیانه است , اصلشان بختیاری است .
برخی از اهالی نیز بر این باورند که توده ای از سمت کوههای غرب ابیانه آمدند و قصد داشتند در حوزه‌ ابیانه مستقر شوند ; آن ها , افرادی را از پشت کوه فرستادند تا ببینند در این دره آب میباشد یا خیر بدین ترتیب این جمع در این حوزه‌ ابیانه را بوجود آوردند» .
یکی از اهالی ابیانه تیتر می کند که حدود 600 یا 700 سال پیش 4 فرزند ( سه پسر و یک دختر ) از جایی به ابیانه آمده اند و ابیانه را ساخته اند .

خصوصیات ویژه :
جلال معماری ساکن و سرشار از زیبایی این قریه , آن را در شمار نمونه‏‌ های کم مانند جالب ‏های دنیا درآورده است . خانه‌ های ابیانه تماما بر روی دامنه شیب‌ دار شمال رودخانه برزرود سازه شده‌ است . ابیانه در دید ابتدا , روستایی یک‌سری طبقه به ‌نظر می‌رسد که در بعضا موردها تا چهار طبقهٔ آن را می ‌توان دید . اتاق‌ ها به پنجره ‌های چوبی ارسی مثل مجهزهستند و اکثر وقت ها دارنده حیاط ‌ها و طارمی ‌های چوبی پیش آمدهٔ مشرف بر کوچه‌ های تنگ و تاریک‌ می باشند که خویش به صورت مناظر جالبی درآمده است . نمای فرنگی منزل ‌ها , با خاک سرخی که معدن آن در جوار ده قراردارد پوشیده شده‌است . از‌آنجا که در دامنه‌ های شیب‌ دار فضای کافی برای ساختن منزل ‌های مایحتاج نیست در‌این قریه چنین ترسیم شده ‌است که هر خانواده انبار غار مانندی در تپه‌ های یک کیلومتری آبادی , در کنار جاده و نرسیده به ابیانه , تولید کند . این غارها که در دل تپه‌ ها حفر شده ‌اند و از خارج صرفا درهای کوتاه و محقر آن نمایان است برای حفظ دام و هم آذوقهٔ زمستانی و اشیا غیرضروری مورد به کار گیری قرار می ‌گیرد . در هیچ جای روستای ابیانه کوچه بن بست بازدید نمیشود و علت این فرمان دفع آبهای سطحی است . از ویژگیهای دیگر ابیانه پوشش سنتی آ ن است که هنوز نیز فی مابین هم محلی اشاعه داراست و در نگهداری آن تأکید و تعصب خاصی دارا‌هستند .

تاریخچه معماری : بناهای این ده سه زمان تاریخی دارا هستند : 1 - منزل های عصر سلجوقیان : این خانه‌ ها تراس ندارند . آن‌ها یک حیاط جنوبی حدودا ( به طول 5 متر دارا هستند که اطراف این تراس , منزل در دو طبقه بالا رفته و اتاقها پیرامون صفه قرار گرفته اند . یک فضای گشوده بنام صفه در هر منزل درنظرگرفته شده و بعنوان تراس مسقف کاربرد داشته و همینطور برای مراسم عزا و عروسی هم مورد استعمال قرار می گرفته است . 2 - منزل های زمان صفویه : درین عصر دقت بیشتری به صفه شده و منزل های چهار صفه ای ترقی کرده است . قرینه سازی در آن‌ها رعایت شده و تزئینات داخلی نیز کاملاً از عصر قبلی مختلفی است . 3 - منزل های زمان قاجاریه : از آخرها عصر صفویه در اوضاع همگانی قریه بی حرکتی به وجود آمد و تا آخرها عصر قاجار ادامه داشت .

محله های سابق : ابیانه در قبلی از سه محله با اهمیت تشکیل می شده‌است که دربرگیرنده محله های هرده _ زیر آبادی , محله یوسمون و محله پَل _ بالاده میباشند . محله یوسمون و محله پل محله ها بالای روستا و به عهدوپیمان هم محلی محله ها کدخدا نشین بوده است . محله هرده در شرق روستا جای دارد . و از دربین ده عدد غرب و جنوب قریه , محله ها بالای قریه به حساب آورده می شود .

اسامی اماکن متفاوت :
اماکن متعدد ابیانه براساس ویژگی ها طبیعی و جغرافیایی و یا براساس فعالیتهایی که در آن محل انجام می گیرد نامگذاری می شود که برخی از این اسامی عبارتند از :
ـ پَلهگیریجه : ( پلکان به معنای تپه و ماهور است ) مسیر روستای برز و طره را گویند .
ـ پالیزه : به میدانی در محله یوسمون در جنوب شرقی آبادی گفته می شود و مسجد و آب انباری نیز به همین اسم در این میدان قراردارد .
ـ بر روی : آبشاری است در دشت بالای ابیانه .
ـ بَرقَه : اسم قناتی است و به باغستان اطراف قنات نیز بَرقَه می گویند .
ـ بَرحسن چیرا : محلی میان بَرقَه را گویند .
ـ گلهرو : باغهای پایین دشت را گویند ( گله به معنای دره است
ـ پیغستان : مزرعه ای است روبروی آسیاب داریون ( آسیاب سوم ) در غرب قریه .
ـ پیسفید : صحرایی است در غرب ابیانه در مسیر گدار اصفهان .
ـ پاتیلی : مزرعه و آب گاهی است در سمت گدار تجره .
ـ پریهُل : اسم غاری است در جنوب ابیانه , حدود 20 کیلومتری جنوب ابیانه
ـ پَکو : یک نصیب از دشت پایین را می گویند .
ـ پلکان سولهلا : پشت باغهای برقه را گویند . محلی که به طرف باغهای طره و برز می رود .
ـ پَسُرا : انتهای پَ بوغ چه را گویند .
ـ پَ باغچه : گلشن و باغچه های انتهای کوچه خانقاه را گویند .
ـ سوبوت : به گذر و کوچه های سرپوشیده می گویند .

محلات :
ابیانه در پیشین از سه محله اصلی تشکیل می شده‌است :
1 ـ محله هرده , پایین قریه
2 ـ محله یوسمون
3 ـ محله پَل , بالاده

کاخ چهلستون اصفهان

کاخ چهلستون اصفهان
ازبرنامه های شهری سلطان عباس نخستین صفوی و پس ازانتخاب اصفهان بعنوان پایتخت , احداث خیابان زیبای چهارباغ وباغهای گوناگون دراطراف آن بود که طرح آن به وسیله روحانی بهایی در محوطه دوچندان وسیعی که دولتخانه نامیده می‌شد ریخته شد . تیم کاخهایی که آغاز آن امارت خوب قاپو بود تا عرصه مهم و مرکزی چهارباغ عباسی ادامه داشت . دراین محوطه پهناور که یک سری کاخ هم بومی بود , عمارات دیگری مثل سالن اشرف وکاخ هشت پردیس وچند عمارت دیگر ساخته شد .

 

 

چهلستون اصفهان باغی بزرگ بالغ بر 67 هزار متر مربع است که در زمان شاه‏ عباس نخستین احداث شده است . در‌این گلشن که ( گلشن عالم نما ( اسم داشت فرمان روا عباس کوشکی به حالت کلاه خارجی سازه کرد که بنای اول کاخ چهلستون است . او بعد ها این کوشک را به دیوانخانه , محل استقرار کارمندان و دبیران دربار اختصاص داراست . حدود نیم قرن سپس سلطان عباس دوم تصمیم گرفت آنجا را به کاخی برای پذیرایی مهمانها فرنگی تبدیل نماید ; به‌این خواسته کاخ را گسترش بخشید ; تراس شرقی را آینه کاری کرد و امرکرد تا صحنه های بزم و رزم را بر دیوار های آن نگارگری نمایند . سالن آینه و سالن هجده ستون و دو اتاق شمالی و جنوبی سالن آینه و تراس های طرفین سرسرای پادشاهی و آبگینه بزرگ مقابل سالن با همگی تزیینات نگارگری و آینه کاری و کاشی کاری دیوارها و سقف ها در طول سلطان عباس دوم به آن افزوده شده‌است . در سال 1057 فرمانروا عباس دوم با دعوت از سفیران کشورهای فرنگی این بنای باشکوه و کم مانند را بهره برداری کرد .
چهره ای از پاد شاه عباس نخستین با تاج منحصر و مینیاتورهای دیگری در اتاق گنجینه کاخ چهلستون موجود است که در سالیان ۱۳۳۴ و ۱۳۳۵ شمسی از ذیل گچ بیرون شده است .

 

 

گرچه منعکس شدن ستون های بیست‏ گانه , سالن چهل‏ستون در آبگینه مقابل عمارت , معنی چهلستون را ابلاغ می‏کند البته در حقیقت عدد چهل در جمهوری اسلامی ایران , کثرت و تعداد را می‏رساند و وجه تسمیه عمارت مزبور به چهلستون‏ به جهت خیل عظیم ستون های این کاخ می‏باشد .
بعضی از مورخان گفته‏ اند چهلستونی که بدست پادشاه عباس دوم تولید شوید دارنده چهلستون بوده و در هنگام حریق سوزی که در عصر پایانی پادشاه صفوی , فرمانروا فرمانروا حسین اتفاق افتاد جزء عمارت و بیست ستون طرفین از جلو سوخت و ظاهرا بوسیله پادشاه فرمانروا حسین مطابق اوضاع و احوال قدیمی گشوده سازی شده‌است .

کاخ چهلستون از اول بناهایی است که در آن تزیین بزرگ , آینه کاری , نقاشیهای بزرگ دیواری و ستونهای چوبی , با سرستونهای مقرنس به فعالیت رفته است . تمام دیوارها با آینه های قدی و شیشه ها و نقاشیهای رنگی و قشنگ تزیین شده بوده و کلیه درها و پنجره ها از جور منبت و خاتم بوده است . مهارت و استادی ایرانیان در طرح این کاخ به خیر و خوبی دیده میشود که درآن فضای بیرون از عمارت با فضای باطن آن , چنان مربوط و هماهنگ است که نمیتوان تشخیص اعطا کرد کجا یکی پایان می یابد و دیگری آغاز می گردد .
سالن مرکزی کاخ چهلستون که اختصاص به مدعوین و شخصیت های کشورهای فرنگی داشته , دربردارنده نگارگری هایی است که اتفاق ها تاریخی دوران های متفاوت را ابلاغ می دارا هستند . این تالار با شکوه که بر گنبدی منقوش پایدار است با لچکی های رنگارنگ و طرح های طلایی و واضح از شاهکارهای هنری آن عصر به حساب آورده می شود .
نگارگری های جان دار در سالن مرکزی کاخ چهلستون که بعضا از آنان در عصر قاجار بر روی نگارگری های کهن کشیده گردیده اند , شرح پذیرایی فرمان روا عباس اولیه و دوم و پادشاه طهماسب از امرای ترکستان و همایون هندی و هم نبرد سلطان اسماعیل نخستین با ازبکان است . دو تصویر دیگر ( که در قسم قاجار نگارگری گردیده اند ) یکی روبروی در محل ورود سالن و دیگری مقابل آن است , مبارزه چالدران در دوران پاد شاه اسماعیل نخستین و مبارزه کرنال در طول نادر پادشاه افشار را به نمایش میگذارد .

در دو طرف تالار مرکزی عمارت چهلستون تصاویری از سفرا و اروپائیانی که در آن دوران در اصفهان بوده اند نگارگری شده‌است . این تصاویر را دو نفر نقاش هلندی که ( آنژل Anjel ) و ( لوکار Lokar ) نامیده می شدند نگارگری کرده اند .

استخر کاخ چهلستون علاوه بر زیبایی , منجر لطافت هوا می‌گردد . در چهار طرف این استخر مجسمه هایی قرار دارا هستند که مرتبط با عمارت چهلستون نیستند و فقط اثرها برجای باقی‌مانده از قصرهای زمان صفویه به اسم ( سرپوشیده ( و ( آینه منزل ( می باشند که روز جاری دیگر وجود ندارند . تندیس‌های چهارگانه در گوشه‌های استخر گلشن , آناهیتا ایزدبانوی آب‌ها می باشند .
اثر ها پراکنده‌ای از دوران صفویه مثل سردر «مسجد قطبیه» و سردرهای «زاویه درب کوشک» اثراتی از «مسجد درب جوباره» یا این که «پیر پینه‌دوز» و «مسجد آقاسی» که بر دیوارهای ضلع غربی و جنوبی گلشن نصب شده است .

اکنون عمارت چهلستون بصورت گلشن موزه ای در آمده که تالار مرکزی آن نمایش خانه بعضا از اثرها هنری دورانهای متفاوت کشور ایران است .
چهلستون اصفهان به اسم های گلشن دنیا نمای اصفهان , موزه چهلستون اصفهان , کاخ چهلستون اصفهان , گلشن چهلستون اصفهان هم شناخته می شود .



قسمتهای دیدنی این کاخ عبارت است از :

سالن ۱۸ ستون
سالن آئینه
شیرهای سنگی چهار کناره آبگینه مرکزی
تزئینات عالی طلاکاری و نقاشی های تالار پادشاهی
تصویری از سلطان عباس نخستین با تاج منحصر

آثاری نظیر راز در مسجد قطبیه و راز درهای زاویه درب کوشک و آثاری از مسجد درب جوباره و مسجد آقاسی که بر دیوارهای ضلع غربی و جنوبی گلشن نصب شده‌است .



زمان مشاهده :

همگی روزه به غیر از ایام سوگواری

فصل بهار : یکسره از ۸ : ۳۰ الی ۱۹

فصل تابستان : ۸ : ۳۰ الی ۱۳ : ۳۰ و ۱۵ : ۳۰ الی ۲۰

فصل پاییز و دی : یکسره از ۸ : ۳۰ الی ۱۷ : ۳۰

بهمن و اسفند : یکسره از ۸ : ۳۰ الی ۱۸ : ۳۰

سفارش ویژه :
شهرداری اصفهان در هفته تکریم اصفهان مبادرت به برگزاری تورهای بدون‌پول اصفهان گردی می‌کند که علاقه‌مندان به کمپانی در‌این تور‌ها میتوانند با مراجعه به کیوسک‌های اطلاع‌رسانی در مرحله شهر اصفهان درین تور‌ها ثبت‌نام نمایند .
هفته اصفهان از سوم تا نهم اردیبهشت به طور همزمان با تولد روضه خوان بهایی برگزارمی‌شود .
درایام عید نوروز هم تور یکروزه درون شهری برای مهمان‌ها برگزار می نماید .